Άσχετο

0
13

Περίεργα όντα οι άνθρωποι τελικά, παιδιά…

Πολλές φορές τους παρομοιάζω με ζυμάρι…

Ζυμώνονται ανάλογα με τις καταστάσεις…

Αλλάζουν, βελτιώνονται, προοδεύουν στην καλή των περιπτώσεων…

Γιατί υπάρχουν κι αυτοί που αλλάζουν, αλλά κάνοντας βήματα πίσω…

Θάβονται και θάβουν κι όσους υπάρχουν γύρω τους…

Το καλό ζυμάρι, που ζυμώνεται με στέβια (για να αντικαταστήσω τη ζάχαρη που μας την λένε κι αυτήν βλαβερή), με γνώση δηλαδή, με παραδειγματισμό, με συνείδηση, με ηθική και τόσα άλλα όμορφα υλικά…

Το κακό ζυμάρι, που ζυμώνεται με… εγωϊσμό, με ωχαδελφισμό, με όλα τα αρνητικά και άχρηστα και επικίνδυνα υλικά, που αν το φας, πας στον αγύριστο…

Για να σωθούμε ψυχικά πρέπει να ακολουθούμε τον απλό κανόνα που λέει, βρήκες φαί κάτσε, βρήκες ξύλο φύγε…

Απέφυγε, λοιπόν, τα τοξικά ζυμάρια, μην τα τρως, αλλά και μην τα ζυμώνεις…

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.